Ze snappen me niet. En ze willen me niet snappen. Ik snap mezelf ook niet. Volgens mij hebben zij er veel minder last van. Het lijkt wel alsof hun leven gewoon door gaat. Hoe kun je nou gewoon doen alsof er niets gebeurd is?
Mama heeft een nieuwe vriend. Wat een stomme man. Mijn zus doet zo ontzettend irritant als hij er is. Zo heel lief en grappig, maar niet heus. Ik wil er niet bij zijn, maar dat moet wel. Ik moet aardig doen en niet zo brutaal. Mama weet helemaal niet wat ze van me vraagt.
Niemand begrijpt me. En niemand vraagt aan me hoe het werkelijk met me is. Ik móet wel van alles. Soms heb ik het gevoel dat ik uit elkaar knap. Mama en mijn zus hebben dat niet. Wat zal er met me aan de hand zijn dat ik zo raar doe? Ik ben niet normaal denk ik. Daarom zoek ik het niet om thuis te zijn. Lekker een beetje rondhangen is tenminste nog een beetje leuk. Ookal doe ik dat eigenlijk liever niet. Ik mis vroeger.
Wanneer een gezin te maken krijgt met ingrijpende veranderingen, is er impact. Hoe met impact om wordt gegaan verschilt per gezinslid. Gezinsdynamieken spelen hierbij een rol.
Dit kan verbindend zijn, maar ook verwijderend. Dat is lastig. Vooral in een tijd dat kinderen de steun van hun ouders en elkaar nodig hebben, alsook van broers en zussen.
Elkaar steunen begint met elkaar kunnen begrijpen. Dat is niet makkelijk als er impact is. Omgaan met verlies kent geen regels of gebruiksaanwijzing.
Ingrijpende gebeurtenissen kunnen kraters slaan in gezinnen. Kraters vragen om nieuwe verbindingspunten.
Wil jij meer weten over hoe je kinderen en hun gezinnen kunt ondersteunen in deze moeilijke periodes? Wil je meer begrijpen over de impact van verlies op gezinsdynamieken?
Schrijf je dan in voor de drie-daagse leergang Rouw te Paard Jong Verlies.